Είναι
στιγμές που σε θέλω τόσο
και ψάχνω παντού να σε βρω.
Να έρθω να σε αγκαλιάσω
να σου φωνάξω σ' αγαπώ.
και ψάχνω παντού να σε βρω.
Να έρθω να σε αγκαλιάσω
να σου φωνάξω σ' αγαπώ.
Είναι
στιγμές που μου λείπεις
και τα ρολόγια κολλούν.
Είναι ταξίδια της θλίψης
που πίσω πάλι γυρνούν.
και τα ρολόγια κολλούν.
Είναι ταξίδια της θλίψης
που πίσω πάλι γυρνούν.
Είναι
οι μέρες που ίσως
στο πλάι σου να ‘μαι ποθώ.
Είναι τα βράδια που κλαίω
κοντά σου ζητάω να 'ρθώ.
Είναι η ώρα που 'σαι κοντά μου
και νιώθω πως μ' αγαπάς.
Είναι αυτά που μου δίνεις
κι εγώ γεμίζω χαρά.
Είναι ο έρωτας που κρύβεις
στα δυο λόγια που θα πεις.
Είναι παιχνίδι της τύχης
που θες να βγεις o νικητής.
Είναι όλα όσα θέλω
κι έψαχνα πάντα καιρό.
Είναι ότι λαχταρούσα
κι ονειρευόμουνα εγώ.
Είναι αυτές οι στιγμούλες
που για μένα έχουν ζωή..
Γιατί όλα αυτά είσαι εσύ._
στο πλάι σου να ‘μαι ποθώ.
Είναι τα βράδια που κλαίω
κοντά σου ζητάω να 'ρθώ.
Είναι η ώρα που 'σαι κοντά μου
και νιώθω πως μ' αγαπάς.
Είναι αυτά που μου δίνεις
κι εγώ γεμίζω χαρά.
Είναι ο έρωτας που κρύβεις
στα δυο λόγια που θα πεις.
Είναι παιχνίδι της τύχης
που θες να βγεις o νικητής.
Είναι όλα όσα θέλω
κι έψαχνα πάντα καιρό.
Είναι ότι λαχταρούσα
κι ονειρευόμουνα εγώ.
Είναι αυτές οι στιγμούλες
που για μένα έχουν ζωή..
Γιατί όλα αυτά είσαι εσύ._
Μυριάδες μέσα μου οι λέξεις
αναρωτιέμαι πως αντέχεις
δε
φτάνει σίγουρα μια ζωή
ποτέ δε θα 'ναι αρκετή.
Στης αγάπης την οδό ταξιδεύω
απόσταγμα του έρωτα μαζεύω
κατάθεση σκέψεων ν' αφήσω
αισθήσεων χείμαρρο να πνίξω.
Ένας στίχος μονάχος δεν μπορεί
στην όψη της αγάπης να σταθεί
στο χαρτί να μιλήσει..
Μια στιγμή υπαρκτή όμως αν ζει
βαθιά κι αν έχει εγκλωβιστεί
βέβαιο θα σ' αγγίξει.
Ζητώντας το παραπάνω
στου πόθου τον ωκεανό
στην έκσταση της ποίησης
πλανιέμαι να το δω.
Πολλές ζωές πρέπει να ζήσω
ονειροδρόμια να χτίσω
απ' την αρχή να μ' ανακτήσω.
Την πιο μεγάλη έννοια να βρω
με όλα όσα θέλω να σου πω
πιο πάνω κι απ' το σ’ αγαπώ.
ποτέ δε θα 'ναι αρκετή.
Στης αγάπης την οδό ταξιδεύω
απόσταγμα του έρωτα μαζεύω
κατάθεση σκέψεων ν' αφήσω
αισθήσεων χείμαρρο να πνίξω.
Ένας στίχος μονάχος δεν μπορεί
στην όψη της αγάπης να σταθεί
στο χαρτί να μιλήσει..
Μια στιγμή υπαρκτή όμως αν ζει
βαθιά κι αν έχει εγκλωβιστεί
βέβαιο θα σ' αγγίξει.
Ζητώντας το παραπάνω
στου πόθου τον ωκεανό
στην έκσταση της ποίησης
πλανιέμαι να το δω.
Πολλές ζωές πρέπει να ζήσω
ονειροδρόμια να χτίσω
απ' την αρχή να μ' ανακτήσω.
Την πιο μεγάλη έννοια να βρω
με όλα όσα θέλω να σου πω
πιο πάνω κι απ' το σ’ αγαπώ.
Στις
όμορφες στιγμές που ζήσαμε
στα ζωντανά όνειρα της ζωής
μέσα στην αποπλάνηση κυλήσαμε
στα θερμά λόγια της ψυχής.
Συναρμολογώντας ρήματα φτωχά
τα κορμιά ενώνω σε πλάνα τολμηρά
ξανά να σ' ακουμπήσω..
Σε κάθε μια στροφή σε διεκδικώ
παλεύοντας με κάθε στεναγμό
ωσότου να κερδίσω.
Στην κλίμακα των παλμών σε ψάχνω
προς μια κατεύθυνση οδεύω
γλυκό μου αμάρτημα του πάθους
μην αργείς σε περιμένω..
Σ' επίγειους παραδείσους να με πας.
στα ζωντανά όνειρα της ζωής
μέσα στην αποπλάνηση κυλήσαμε
στα θερμά λόγια της ψυχής.
Συναρμολογώντας ρήματα φτωχά
τα κορμιά ενώνω σε πλάνα τολμηρά
ξανά να σ' ακουμπήσω..
Σε κάθε μια στροφή σε διεκδικώ
παλεύοντας με κάθε στεναγμό
ωσότου να κερδίσω.
Στην κλίμακα των παλμών σε ψάχνω
προς μια κατεύθυνση οδεύω
γλυκό μου αμάρτημα του πάθους
μην αργείς σε περιμένω..
Σ' επίγειους παραδείσους να με πας.
«Αυτά σου έλεγα μέχρι χθες
στο
σήμερα γεμάτη σιγουριά
ίσως
αύριο να 'ναι αργά»
Στην αγάπη θα επιμένω..
_Έλα, αν μ' αγαπάς.
Στεναγμοί
χίλιοι καημοί μες στη ζωή
υποσχέθηκες αγάπη μα τέλειωσε νωρίς.
Προσευχή, στερνή πνοή μες στην ψυχή
τα όνειρά μου δώσε καρδιοκατακτητή.
Μοναξιά
σκοτάδι βαθύ μες στη σιωπή
ύστατες στιγμές μας θέλω να θυμηθείς.
Αισθήσεις, χτύποι, παλμοί μες στο κορμί
να ταξιδέψεις ν' απολαύσεις, ν' αφεθείς.
Σταγόνες
ζεστό φιλί μες στη βροχή
πες μου την αλήθεια μπορείς να θυμηθείς;
Σκέψεις, όρια, αντοχή, πρώτα στη γραμμή
στο βάθος του κόσμου της άρνησης
του πόνου η δική μου κραυγή.
Άραγε
μπορείς ν' αναπαυτείς;
Κοίταξε πιο πίσω και πάμε απ' την αρχή.
Έδεσα στίχους γκρέμισα τοίχους
με ποίηση ιερή.
Όνειρα
έχτισα, για σένα έγραψα..
Βιβλίο της ζωής
Μα όσο είναι νωρίς..
_Φύγε να χαρείς.
Η φωνή μου είχε λυγίσει
στο χειμώνα το βαρύ
ο ουρανός μου τα όριά μου
τον χτυπούσαν κεραυνοί.
Για κάθε όνειρο χαμένο
που πλανιόταν στη σιωπή
στο νου και στην καρδιά μου
κάνε την ανατροπή.
_Σώσε με ή σύντριψέ με.
Μα ποιός νομίζεις πως σε βλέπει
ποιός νομίζεις πως σ’ ακούει
ποιός καλύτερα σε νιώθει από μένα;
Κανένας.
Μάταια ψάχνεις για να βρεις
τις ώρες σου μη σπαταλάς
των αναμνήσεων τα σημάδια
άργησες μην τα μετράς.
στο χειμώνα το βαρύ
ο ουρανός μου τα όριά μου
τον χτυπούσαν κεραυνοί.
Για κάθε όνειρο χαμένο
που πλανιόταν στη σιωπή
στο νου και στην καρδιά μου
κάνε την ανατροπή.
_Σώσε με ή σύντριψέ με.
Μα ποιός νομίζεις πως σε βλέπει
ποιός νομίζεις πως σ’ ακούει
ποιός καλύτερα σε νιώθει από μένα;
Κανένας.
Μάταια ψάχνεις για να βρεις
τις ώρες σου μη σπαταλάς
των αναμνήσεων τα σημάδια
άργησες μην τα μετράς.
Ο χρόνος μόνο σ' άφησε
πίσω σου μην κοιτάς.
Αρνούμαι την αξιοπρέπειά μου
σαν λες πως μ' αγαπάς
σβήνω και χάνω τους σφυγμούς
σαν αστραπή όταν περνάς.
_Σώσε με ή σκόρπισέ με.
Μα ποιός θα σε βρει, άραγε
ποιός
ποιός ακολουθεί τα βήματά σου
ποιός προσεύχεται μην παρασυρθείς;
Κανείς.
Αργεί το μέλλον μου πολύ ακόμα
γιατί σ' αγάπησα στο παρελθόν
μια λέξη γράφω τιμωρία
υστερόγραφο στο παρόν.
Της νύχτας διώξε μου το βάρος
και μια υπόσχεση θυμήσου
πως θα 'μαι δίπλα σου για πάντα
γείρε πάνω μου κρατήσου.
Σώσε με πριν να 'ρθει μπόρα
αγάπησέ με αν θέλεις τώρα
σώσε με στο χώμα να πλαγιάσω
το λογισμό να ξεγελάσω.
_Σώσε με ή εγκατέλειψέ με.
Μα ποιός ζεσταίνει δυο ανάσες
ποιός κλαίει και πονά για δύο;
με δάκρυα ποιος θα σε βαπτίσει
Ποιός λησμόνησε ένοχα να ζήσει;
Ο έρωτάς μου μη σου λείψει.
Γράμματα χείμαρρος μέσα μου να σε πνίξω
σφίγγω τα χείλη μου και πάλι σε ματώνω
όσα δεν μπόρεσα με στίχους ν' αποδείξω
στους νόμους της αγάπης αθώα σου δηλώνω._
ποιός ακολουθεί τα βήματά σου
ποιός προσεύχεται μην παρασυρθείς;
Κανείς.
Αργεί το μέλλον μου πολύ ακόμα
γιατί σ' αγάπησα στο παρελθόν
μια λέξη γράφω τιμωρία
υστερόγραφο στο παρόν.
Της νύχτας διώξε μου το βάρος
και μια υπόσχεση θυμήσου
πως θα 'μαι δίπλα σου για πάντα
γείρε πάνω μου κρατήσου.
Σώσε με πριν να 'ρθει μπόρα
αγάπησέ με αν θέλεις τώρα
σώσε με στο χώμα να πλαγιάσω
το λογισμό να ξεγελάσω.
_Σώσε με ή εγκατέλειψέ με.
Μα ποιός ζεσταίνει δυο ανάσες
ποιός κλαίει και πονά για δύο;
με δάκρυα ποιος θα σε βαπτίσει
Ποιός λησμόνησε ένοχα να ζήσει;
Ο έρωτάς μου μη σου λείψει.
Γράμματα χείμαρρος μέσα μου να σε πνίξω
σφίγγω τα χείλη μου και πάλι σε ματώνω
όσα δεν μπόρεσα με στίχους ν' αποδείξω
στους νόμους της αγάπης αθώα σου δηλώνω._
Έλα
μαζί μου στ' όνειρο
έλα
κι άγγιξέ με
φλόγα
μου που δεν έσβησες
για
σένα τυραννιέμαι.
Τα
χέρια απλώνω, εκλιπαρούν
έλα
κι αγκάλιασέ με
τα
χείλη μου θε να σου πουν
για
σένα πια κρατιέμαι.
Στα
όρια του πουθενά
λίγες
γραμμές χαραγμένες
στο
γκρι του μολυβιού
σ'
άσπρο χαρτί πλεγμένες.
Η
λάμψη απ' το βλέμμα σου
το
φάρμακο στον πόνο
το
φως απ΄ το σκοτάδι σου
πάντα
μου σπέρνει φόβο.
Στους
ώμους το ψέμα βαραίνει
στις
μέρες της αλήθειας
οι
ελπίδες χάνονται συχνά
στη
συννεφιά της νύχτας.
Με
πονεμένη περηφάνια σου μιλώ
δε
ζούσα πριν να σε γνωρίσω
φύγε
μακριά μου ή έλα κοντά
τον
έρωτά σου μη λησμονήσω.
Τα
όνειρα δεν έχουν καρδιά
αλλιώς
θα σε μισούσαν
της
αγάπης μου τα δάκρυα
θα
σε νοσταλγούσαν.
Κάπου
στα φυλλοκάρδια σου
όνειρο
είχες χαμένο
έσκυψα
το προσκύνησα
βαθιά
το ‘χεις κρυμμένο.
Συγνώμη
που φοβάμαι τις λέξεις
και
δεν τολμώ να σου μιλήσω
μα
πιότερο φοβάμαι τις στιγμές
που
αργοπεθαίνω πριν να ζήσω.
Τρελή
διαίσθηση του παραλόγου
στον
απόηχό σου ξημερώνω
την
ώρα της ακατανίκητης σιωπής
στην
απουσία σου τελειώνω.
Μαζί
μου έλα στ' όνειρο
έλα,
ταξίδεψέ με
μη
φτιάξεις λέξεις να μου πεις
απλά
αγάπησέ με.
Τη
μάσκα της θλίψης μου πετώ
στα
μάτια κοίταξέ με
μπροστά
μου μη μένεις σιωπηλός
κι
αν κάνω λάθος που σ' αγαπώ.
_Απλά
συγχώρεσέ με.
Πονά η σκέψη σαν σε φέρει
μπροστά στα μάτια της ψυχής
η ανάσα πιο πολύ βαραίνει
σαν κάνεις μέρες να φανείς.
Τα όνειρά μας ξεδιπλώνει
που 'χω κρυμμένα στο συρτάρι
τις αναμνήσεις ξεφυλλίζει
μες στης μνήμης τ' ακρογιάλι.
Μύρια καλέσματα μου στέλνει
σαν το θαλασσινό μελτέμι
στην αύρα του έρωτα λουσμένη
πάνω σ' ανάλαφρη νεφέλη.
Φιλί στα χείλη μας κερνάει
του πόθου με τέχνη ιερή
το κορμί μας αναζητάει
θε να πλαγιάσουμε μαζί.
Πιστά η καρδιά μου υπακούει
στα σενάρια της ζωής
βαθιά τα χτυποκάρδια ακούει
ικετεύει η φωνή της σιωπής.
Τόση αγάπη πως θες να χωρέσει
στη σελίδα σ' άδειο χαρτί
την ύπαρξή μας γερά έχει δέσει
με ατόφια χρυσή κλωστή.
Όσο
η σκέψη αυτή τριγυρίζει
κι όσο κάνει κύκλους η γη
χτίζω γέφυρες σ' ότι χωρίζει
τη δύση απ’ την ανατολή.
Το ερωτικό μας ταξίδι αρχινάει
κι ανοίγει δρόμους στον ουρανό
πάνω στο φεγγάρι θε να μας πάει
να γεμίσει ο κόσμος σ' αγαπώ.
Το ποίημα μπορεί ν' αποθανατίσει
τη στιγμή αυτήν που ζω
το χρόνο άφησε να μας οδηγήσει
και κράτησέ με είμαι εδώ._
κι όσο κάνει κύκλους η γη
χτίζω γέφυρες σ' ότι χωρίζει
τη δύση απ’ την ανατολή.
Το ερωτικό μας ταξίδι αρχινάει
κι ανοίγει δρόμους στον ουρανό
πάνω στο φεγγάρι θε να μας πάει
να γεμίσει ο κόσμος σ' αγαπώ.
Το ποίημα μπορεί ν' αποθανατίσει
τη στιγμή αυτήν που ζω
το χρόνο άφησε να μας οδηγήσει
και κράτησέ με είμαι εδώ._
«Ίσως αυτό που περιμένω
να
είναι μακριά όσο τ' αστέρια
ίσως
γι' αυτό σε θέλω τόσο..
Για
να σ’ ανακαλύψω
για
να σε κατακτήσω.
Γιατί
όταν απλώνω τα χέρια μου
δεν
μπορώ να σ’ αγγίξω»
Ψυχή μου, πόσο μου λείπεις..
σελ.7-15
