Όνειρα,
τυφλές ελπίδες
Πέντε
το πρωί
μες στο σκοτεινό δωμάτιο.
Άψυχο κορμί
είμαι στο βυθό ναυάγιο.
Άδικη ζωή
κλέβεις ότι αγαπάω.
Που να είσαι εσύ
αναμνήσεις μας μετράω.
Πως πονάω..
'Όλα έρχονται και φεύγουν
και μακριά μας ταξιδεύουν.
Με τη σκέψη πάντα μένουν
όσοι αγαπούν.
Όνειρα τυφλές ελπίδες
της ζωής μας καταιγίδες.
Πάθη και αδυναμίες
θα εκτιμηθούν.
Ώρα σιωπηλή
πόσο πάλι θ' αντέξω.
Μου ζητά η ψυχή
μες στο χθες ξανά να τρέξω.
Έχεις πια χαθεί
είναι ο κόσμος γκρεμισμένος.
Μέρες να φανείς
να γυρίσεις περιμένω
Αναμένω._
Γλυκιά μορφή
Το
δρόμο της ζωής μου
γυρεύεις
το χτύπο της καρδιάς μου
μπερδεύεις.
Στα μάτια σου βαθιά
σαν κοιτώ
στο πέλαγός τους
θέλω να χαθώ.
Την όψη της ψυχής μου
μαθαίνεις
συχνά στην κορυφή
με πηγαίνεις.
Κοντά σου χέρι, χέρι
σαν πετώ
τα όρια του κόσμου
συναντώ.
Γλυκιά μορφή
κρατάς μια αγάπη τρυφερή.
Στο άγνωστο ψάχνουμε μαζί
περνώντας τα όρια της γης.
Γλυκιά πνοή
ξυπνάς μια φλέβα δυνατή.
Τη σκέψη μου τυφλά οδηγείς
στην άλλη πλευρά της ζωής.
Της
νύχτας μου τις ώρες
προσθέτεις
στο φως του ονείρου
μέσα τρέχεις.
Πιστά τη σκιά σου
ακολουθώ
της αίσθησης τη μέθη
κυνηγώ.
Τις φλόγες στο πάθος μου
ανάβεις
την πνοή μου αργά
κομματιάζεις.
Του χρόνου χάνω πάλι
τον παλμό
αγγίζοντας τον έβδομο
ουρανό.
Γλυκιά μορφή
κρατάς μια αγάπη τρυφερή.
Το άγνωστο ψάχνουμε μαζί
περνώντας τα όρια της γης.
Γλυκιά πνοή
ξυπνάς μια φλέβα δυνατή.
Τη σκέψη μου τυφλά οδηγείς
στην άλλη πλευρά της ζωής.
Γλυκιά μου Μορφή
είσαι ότι πιο όμορφο
έχω στη ζωή._
Μην
ξεχνάς
Λυπάμαι μα το βλέπω πως σε χάνω.
Κρατιέμαι πια στη τρέλα μου
επάνω.
Σ' αφήνω να φύγεις δίχως
να σκεφτείς.
Το δάκρυ απόψε πνίγω
μη το δεις.
Προχώρα όμως πίσω μην
κοιτάξεις.
Τα λάθη παραπέρα
να πετάξεις.
Στο βούρκο η αγάπη μας θα
κυλιστεί.
Στο ψέμα δεν αντέχει
να ζει..
Μην ξεχνάς τα όνειρα που
κάναμε
για μας..
Θα πονάς τις ώρες σου τριγύρω
σαν σκορπάς..
Μην ξεχνάς στο τέλος να
το δεις
θα με ζητάς..
Θα πονάς τα βράδια μ' ενοχές
σαν ξενυχτάς..
Η μέρα θα 'ρθει όλα να τ'
αλλάξει.
Κοντά μου γύρνα πίσω πριν χαράξει.
Ο χρόνος θα
κλείσει μεγάλες πληγές.
Καρδιά μου άστα όλα
στο χθες._
Γιατί με κάνεις να πονάω
Βλέπεις
πως ακόμη σ' αγαπώ
ξέρεις μακριά σου πως δε ζω.
Κοίταξέ με δίπλα σου περνώ
γιατί απομακρύνεσαι..
Γκρίζος είναι πάλι ο ουρανός
χάνω απ' το σύμπαν το θεό.
Λύγισα σα δέντρο στο γκρεμό
απόψε με γονάτισες..
Κάποτε μ' αγάπαγες πολύ
μέρα νύχτα πλάι μου εσύ.
Ήμουν στην ανάσα σου πνοή
γιατί δε με λυπήθηκες..
Γιατί με κάνεις να πονάω
δεν έχεις μέσα σου ψυχή.
Και κάθε μέρα σε ζητάω
είσαι η ίδια μου η ζωή.
Γιατί με κάνεις να υποφέρω
δεν έχεις μέσα σου καρδιά.
Έχω δικαίωμα να ξέρω
αν ακόμη μ' αγαπάς.
Διώξε μου τον πόνο να σωθώ
βγες απ' την καρδιά ν' απαλλαγώ.
Άλλο δεν αντέχω το παρόν
τον κόσμο μου ξερίζωσες..
Χάθηκα
σα φύλο στο κενό
είμαι ένας φάρος σκοτεινός.
Νιώθω σαν καράβι στο βυθό
στους κόλπους σου ναυάγησα..
Στάθηκα κοντά σου δε μιλάς
ούτε τη ματιά σου δε γυρνάς.
Άραγε έχεις μέσα σου καρδιά
με τη σιωπή με σκότωσες..
Γιατί με κάνεις να πονάω
δεν έχεις μέσα σου ψυχή.
Και κάθε μέρα σε ζητάω
είσαι η ίδια μου η ζωή.
Γιατί με κάνεις να υποφέρω
δεν έχεις μέσα σου καρδιά.
Έχω δικαίωμα να ξέρω
αν εσύ μ' αγαπάς.
«Σκοτεινοί οι χαρακτήρες μας
μεγάλη η ανασφάλειά μας.
Ελάχιστες
αλήθειες
πολλά
τα ψέματα
άπειρες δικαιολογίες»
Ήταν ώρα να 'ρθείς
Είναι
κάποιες
στιγμές
που τα βράδια τρομάζω
με
τρυπά η μοναξιά και τους τοίχους κοιτάζω.
Αναμνήσεις
κρατώ κι ο πόνος με σχίζει
έχεις
πάλι χαθεί η ζωή δεν αξίζει.
Έλα
δω
αν
μπορείς προτού να 'χω πεθάνει
έλα
μόνο να δεις το κακό που 'χεις κάνει.
Το
στερνό σου φιλί περιμένω να δώσεις
το
αντίο να πεις αφού μ' έχεις προδώσει.
Έλα
δω
να
χαρείς μόνο εσένα αγαπάω
πρέπει
πίσω να 'ρθείς επειδή στο ζητάω.
Ήταν
ώρα να 'ρθείς.
Είναι
μέρες
κενές
που στο χάος βουλιάζω
σε
ζητά η καρδιά κι εσένα φωνάζω.
Την
ανάσα μετρώ λίγο, λίγο τελειώνει
γύρνα
γρήγορα εδώ μια φλόγα με λιώνει.
Έλα
δω
να
χαρείς μόνο εσένα αγαπάω
πρέπει
πίσω να 'ρθείς επειδή στο ζητάω.
Το
στερνό σου φιλί περιμένω να δώσεις
το
αντίο να πεις αφού μ' έχεις προδώσει.
_Ήταν
ώρα να 'ρθείς.
